کد مطلب:12121 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » احكام

تهمت زدن (چه درست باشد و چه نباشد)، چه حكمي دارد؟

امام صادقميفرمايد: بهتان و تهمت آن است كه چيزي ]عيبي[ را در حق كسي بگويي كه در او وجود ندارد.( اصول كافي، كليني;، ج 2، ص 342، ح 7، دايرة التعارف للمطبوعات، بيروت ـ لبنان. )

خداوند متعال ميفرمايد: وَمَن يَكْسِبْ خَطِيَّ ?‹َةً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيَّ ?‹ًا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَـَنًا وَإِثْمًا مُّبِينًا; (نسأ،112) و كسي كه خطا يا گناهي مرتكب شود، سپس بيگناهي را متهم سازد، بار بهتان و گناه آشكاري بر دوش گرفته است.

تهمت زدن به بيگناه از زشتترين كارهايي است كه اسلام آن را به شدت محكوم ساخته است. امام صادقميفرمايد: البهتان علي البري أثقل من جبال راسيات; تهمت زدن به بيگناه از كوههاي عظيم نيز سنگينتر است.( بحار الانوار، مجلسي; ج 75، ص 194، تهران. )

قرآن كريم ميفرمايد: شما بايد نسبت به ديگران حُسن نيت داشته باشيد و اگر در جامعه به كسي تهمتي زده شد بايد با حُسن نيت به آن نگاه كنيد و علاوه بر آن بايد به نفع بيگناهي كه مورد تهمت واقع شده سخن بگوييد و اقدام كنيد; نه اين كه عامل نشر تهمت باشيد كه اگر چنين باشيد براي عذابي كه به خاطر نشر تهمت در پيش داريد بايد به خود خدا پناه ببريد.( در اينباره ر.ك: آيات 4 تا 20 سورة مباركة نور. )

قرآن براي جلوگيري از حيثيت و حرمت خانوادههاي پاكدامن از خطر تهمت، براي آنهايي كه تهمت ميزنند مجازاتهايي در نظر گرفته است. كه چگونگي مجازاتها در كتب مربوطه بيان شده است.

قرآن، در حالات تهمتزنندگان در قيامت ميفرمايد: يَوْمَ تَشْهَدُ عَلَيْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَيْدِيهِمْ وَ أَرْجُلُهُم بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ; (نور، 24) در آن روز كه زبانها و دستها و پاهايشان بر ضد آنها به اعمالي كه مرتكب ميشدند گواهي ميدهد.( ر.ك: تفسير نمونه، آيةالله مكارم شيرازي و ديگران، ج 22، ص 192; ج 4، ص 120; ج 14، ص 369ـ372و400و419; ج 27، ص 311، دارالكتب الاسلامية. )

در پايان لازم به يادآوري است كه تهمت درست نداريم، زيرا تهمت آن است كه به كسي چيزي را نسبت دهي كه در او وجود ندارد. و اگر عيبي را بگويي كه در او وجود دارد، به آن غيبت گفته ميشود نه تهمت.